Woordblind - Leefblind?
Woordblind worden hele groepen kinderen en volwassenen genoemd die moeilijkheden ondervinden bij het leren op school, met name het leren lezen en schrijven. Dyslexie is een ander en 'mooier' woord voor hetzelfde fenomeen.
Middels natuurgeneeskunde ontdekken we meer en meer dat het niet kunnen leren lezen of schrijven over het algemeen alleen maar het topje is van een ijsberg. De brok ijs die onder water zit is vaak het gevoel van een kind of volwassene in de kou. Ze staan letterlijk in de kou, onbegrepen door de 'knappen'.
Ze kampen met een veel groter aantal verschijnselen dan alleen maar niet kunnen lezen of schrijven. Niet uit je woorden kunnen komen, faalangst hebben, bang zijn voor de autoriteiten, stotteren, je ondergewaardeerd voelen, niet meer spelen, geen creativiteit hebben, zeuren om snoepjes, buikpijn hebben, kwaad worden, huilerig zijn, bleek zien, bedplassen, slecht zien. Noem de hele rataplan en je hebt een ongelukkig kind, een labiele tiener, een afhankelijke volwassene, een potentiële WAO klant, kortom een ongelukkig mens. Om het kort en bondig te zeggen: iedereen die niet in staat is om gelukkig te zijn is op een of andere manier dyslectisch, of sprakeloos, hetgeen ik een betere uitdrukking vind.